60 seconds movie!

Mijn laatste blogpost, voorlopig dan. 
Een laatste klik, omdat het kan. 

Geen gespam meer, geen gedoe. 
Gewoon even klikken, even naar mijn filmpje toe.

Dag mijn vrienden, dag mijn fans.
Tot na de vakantie, hetzelfde mens. 

Een afsluitende groet,

Jordy

De vierde man in een parenclub!

Goed, wat ik hier over moet schrijven is me niet helemaal duidelijk.
Een tijdje geleden heeft een goede vriend me gevraagd een blogpost te schrijven over de vierde man bij het voetbal. Waarschijnlijk deed hij dit naar aanleiding van een uitzending van Voetbal International, enkele maanden geleden. Hier had René v.d. Gijp het over de vierde official bij een voetbalwedstrijd. Eigenlijk ridiculiseerde René v.d. Gijp de functie van een vierde official, zoals hij wel vaker doet. De vierde man zou immers niets meer doen dan enkel en alleen een bordje omhoog houden met het aantal minuten of de rugnummers. 

Als je iets belachelijk kunt maken, kan dit alleen als je er een mening over hebt. René v.d. Gijp heeft een passie voor het voetbal, dus kan hij hier leuk over vertellen. Zou dit echter niet aanslaan bij de kijker, is het meteen een stuk minder leuk. Door de reacties van de mensen (en de media) vindt ineens iedereen het leuk. Is dit wel zo leuk, of zouden we dan misschien toch gevormd worden? (Ja natuurlijk!)








Ditzelfde geldt voor een filmpje van de Lama's, enkele jaren terug, waar Ruben van der Meer een act opvoerde, waar hij Maxima die vreemdgaat nadeed. Iedereen vond het fan-tas-tisch, hilarisch! En dat terwijl eigenlijk alleen Gijs Staverman (de gast) de achterliggende gedachte begreep (let op wat Gijs zegt: ''Hoe weet jij dat???).
Toch vindt/vond iedereen het geweldig. Wederom een vorming?





Conclusie: Zolang je iets passievol brengt, wordt het vanzelf geaccepteerd! Toch?

Een gepassioneerde groet,

Jordy

Dames, haal de dweil maar tevoorschijn!

Heb jij dat nooit? Dat je eens begint te praten over iets, maar helemaal niet weet wat je aan het zeggen bent. Over een onderwerp waar je eigenlijk helemaal niets vanaf weet? En toch. Toch wil je iets kwijt over dit onderwerp. Je hebt wel ooit eens een iemand iets horen zeggen hierover en dat klonk wel logisch. Nam je toen dit bericht over? Ja, hè?! 

Dat is helemaal niet erg. Iedereen doet dat wel eens. Een mening over nemen van iemand anders. Meningen zijn immers altijd al gevormd, maar dat wist jij al lang door Jordy's blog. Nu is het veel belangrijker om je af te vragen wiens mening je nu wel wilt hebben en welke niet? Is er überhaupt wel een tussenweg? En kun je wel kiezen welke mening je tot je neemt? 

Over wiens mening je tot je moet nemen kan ik je niks leren. Wel kan ik je vertellen dat je altijd zo objectief mogelijk moet blijven en daarna jouw mening moet proberen door te drukken. Door meerdere meningen naast elkaar te leggen kun jij -ja, zelfs jij- die gevormde mening eruit filteren en een eigen mening creëren. Probeer in ieder geval alles van twee kanten te bekijken, en probeer degene aan de andere kant te snappen. Alleen zo word jij zen met jezelf. Een ware oase van rust.

Laat deze tip je helpen om alles in twijfel te trekken, want twijfel is goed. Twijfel aan de mening van iedereen en vorm je eigen mening. Begin een eigen era. De macht ligt in jouw handen.

Doei!

Niels Brouwers

Jouw mening telt!

Herken je het? De wekelijkse mailtjes met: 'Jouw mening telt!'. Totaal niet direct aan jou geadresseerd en je ziet direct aan de opbouw van het hele mailtje dat het spam is. Toch blijven veel bedrijven bij deze berichten. Open jij wel eens berichten met die tekst als onderwerp? Of verwijs jij het direct door naar de prullenbak?

Blijkbaar is het tegenwoordig belangrijk om 'mee te doen'. Veel organisaties willen je het idee geven dat je ook echt meedoet, dat jouw mening belangrijk is (crowdsourcing).

Zoals bijvoorbeeld de Rabobank:

Of de gemeente Eindhoven:

Wat denk jij, doen we echt mee? 

Een participerende groet,

Jordy

Staatsieportret :)

Hallo mijn vrienden, lang en klein.

Zie hier hoe het is, om verschillend te zijn.

Serieus in de morgen, gevormd bij nacht,

Dit is mijn gezicht, dat uiteindelijk lacht. 

Nog even!

Het duurt niet lang meer, voordat het Facebookspam verdwenen is, voordat mensen je niet meer lastig gaan vallen om je blog te lezen, voordat ineens iedereen helemaal klaar is met het bloggen.

Er zijn me vele reacties opgevallen, niet zozeer over mijn blog, maar over de derdejaars studenten die momenteel aan het bloggen zijn. Reacties van 'zeer interessant' naar 'enorm irritant', of zelfs van zeer lage kwaliteit.

Nu ben ik vast niet de enige die lang niet alle blogs van iedereen heeft gelezen, en dit terwijl we toch aan iedereen vragen om alsjeblieft onze blog te lezen, want wat hebben we toch een belangrijke boodschap te melden.

Veel mensen snakken naar het einde, dit kun je ook terugzien in de posts. Waar iedereen vol enthousiasme begon, is de rek er nu toch wel een beetje uit. Zoals ik al eerder heb gezegd: het lijkt erop dat mensen enkel bloggen om hun aantal posts te halen, en geef ons eens ongelijk!

Een bloggende groet,

Jordy

Ik sla oe mee op oew bakkes!

Waarom vechten we? 

Dat gevoel ken je vast wel. Die irritante bestuurder voor je, of die eikel op stap die het liefst direct een veeg geeft. Waarom dit is, dat weet ik niet, maar dat het zo is, dat weet ook jij.

Maar hoe moet je hiermee omgaan? Wat levert het je op als je toegeeft en wat zijn de gevolgen?

Terugkijkend naar vorig jaar was ineens iedereen tegen zinloos geweld. Heel Nederland sprak schande over de 'kopschoppers'. En toch gebeurt het iedere keer maar weer.

Mijn vraag aan jullie: wat is toch datgene dat mensen zo agressief maakt? Heb jij wel eens de behoefte om iemand af en toe helemaal lens te slaan? 

Mijn tip: geef er niet aan toe, het slaat nergens op ;-)

Een agressieve groet,

Jordy

Burgerisme!

En zo is t maar net!