Een tijdje geleden heeft een goede vriend me gevraagd een blogpost te schrijven over de vierde man bij het voetbal. Waarschijnlijk deed hij dit naar aanleiding van een uitzending van Voetbal International, enkele maanden geleden. Hier had René v.d. Gijp het over de vierde official bij een voetbalwedstrijd. Eigenlijk ridiculiseerde René v.d. Gijp de functie van een vierde official, zoals hij wel vaker doet. De vierde man zou immers niets meer doen dan enkel en alleen een bordje omhoog houden met het aantal minuten of de rugnummers.
Als je iets belachelijk kunt maken, kan dit alleen als je er een mening over hebt. René v.d. Gijp heeft een passie voor het voetbal, dus kan hij hier leuk over vertellen. Zou dit echter niet aanslaan bij de kijker, is het meteen een stuk minder leuk. Door de reacties van de mensen (en de media) vindt ineens iedereen het leuk. Is dit wel zo leuk, of zouden we dan misschien toch gevormd worden? (Ja natuurlijk!)
Ditzelfde geldt voor een filmpje van de Lama's, enkele jaren terug, waar Ruben van der Meer een act opvoerde, waar hij Maxima die vreemdgaat nadeed. Iedereen vond het fan-tas-tisch, hilarisch! En dat terwijl eigenlijk alleen Gijs Staverman (de gast) de achterliggende gedachte begreep (let op wat Gijs zegt: ''Hoe weet jij dat???).
Toch vindt/vond iedereen het geweldig. Wederom een vorming?
Conclusie: Zolang je iets passievol brengt, wordt het vanzelf geaccepteerd! Toch?
Een gepassioneerde groet,
Jordy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten